کد مطلب:53152 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:265
عمر گفت: این مسأله از معضلات است و چاره اش، ابوالحسن امیرالمؤمنین، است!ابوبكر خطاب به غلامش گفت: برو علی را حاضر كن، ولی عمر گفت: سزاوار نیست علی را بیاوریم، اجازه دهید ما به منزل او برویم. آنان همراه حضرت سلمان به خانه علی آمده، و جریان را ابلاغ نمودند، حضرت فرمود چاره كار این است كه او را در بازار و كوچه بگردانید، و از مهاجرین و انصار جویا شوید، كه آیا كسی حكم تحریم شراب را به وی گفته است؟ اگر حكم تحریم به گوش او نرسیده باشد، او را آزاد كنید. خلیفه به دستور علی علیه السلام عمل كرد، چون كسی شهادت نداد، وی را مرخص نمودند، بدون این كه بر وی حد بزنند. سلمان می گوید: من به علی علیه السلام گفتم: خوب آنان را ارشاد نمودی، حضرت جواب داد: خواستم حكم آیه سی و پنج سوره یونس را در مورد خود و آنان بار دیگر مورد تأكید قرار دهم كه می فرماید: «آیا كسی كه هدایت به حق می كند برای رهبری شایسته تر است؟ و یا آن كس كه هدایت نمی شود نگر هدایتش كند؟ شما را چه می شود؟ چگونه داوری می كنید؟»[1] .
پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مردی را كه شراب خورده بوود به نزد ابوبكر آوردند، خلیفه از وی پرسید: آیا شراب خورده ای؟ او جواب اد: بلی. ابوبكر گفت: چرا شراب خورده ای، در حالی كه حرام است؟ آن مرد گفت: اگر می دانستم كه شراب حرام است لب به آن نمی زدم. در حالی كه جمعیت زیادی این صحنه را تماشا می كردند، خلیفه از حكم مسأله عاجز مانده، و دست به سوی عمر دراز كرد!